Logbook📖 – zmora wielu kursantów…Zapomniałem, zgubiłem, co dalej❓Najczęstszą sytuacją podczas pierwszego dnia szkolenia IRATA jest niedostarczenie przez kursantów poprawnie wypełnionego Logbook’a. Mimo, że w wysyłanych mailach📧 organizacyjnych ta informacja widnieje, niestety nadal się o tym zapomina. Przedstawienie na szkoleniu dziennika prac wymagane jest głównie od osób, które przystępują do wyższego poziomu w celu udokumentowania przepracowanych godzin.

Jeśli jednak już ktoś przedstawi dziennik prac, bywa że jest on nieuzupełniony bądź jest wypełniony nie do końca tak jak powinien. Dlatego chcielibyśmy Wam pomóc w temacie tej żmudnej pracy jaką jest notowanie każdego wykonywanego przez Was zlecenia.

Co oznacza poprawnie uzupełniony dziennik prac ❓

1.       Jedna z ważniejszych kwestii – podpis dziennika prac✒️. Niewiarygodne, ile Logbook’ów jest niepodpisanych. Na pierwszej stronie dziennika prac widnieją takie informacje jak imię, nazwisko, numer IRATA, zdjęcie oraz SIGNATURE – czyli podpis, WASZ podpis. Osoby, która jest posiadaczem dziennika prac;

2. Do Logbooka wpisujemy TYLKO godziny faktycznie spędzone na „linach”. Nie wliczamy w to przerw, przestoi, czy też pracy, która nie jest wykonywana w podwieszeniu na linach (np. fall arrest);

3.      Przystępując do poziomu wyższego tzw. Upgrade, udokumentowane powinno być 1000 godzin na aktualnym poziomie. Godziny powinny być poświadczone podpisem📝– w dalszej części artykułu dowiecie się, kto może potwierdzić przepracowany przez Was czas.

* Dobrą praktyką jest nietrzymanie się kurczowo 1000 godzin. Najlepiej jest mieć ich trochę więcej. Przydadzą się, kiedy dany wpis w Logbook’u nie byłby do końca jasny dla asesora i nie zaliczyłby tych godzin do łącznej puli 1000 godzin;

4. Na każdej stronie Logbooka widnieje podsumowanie godzin z danej strony📑 oraz podsumowanie wszystkich godzin. Te informacje również powinny być uzupełnione przez kursanta. Zdecydowanie ułatwia to zliczenie godzin przez instruktora i asesora;

5.      Czasookres, w którym prace zostały wykonywane nie może przekraczać 2️⃣ tygodni. Dodatkowo przyjmujemy 6️⃣ -cio godzinny system pracy w ciągu dnia.
Dla przykładu: jeśli projekt trwał 1 miesiąc, dzielimy wpis na okres maksymalnie dwóch tygodni: 14 dni* 6 godzin – 84 godziny;

6.     W przypadku 6️⃣-cio miesięcznej przerwy w pracy na wysokości, należy przystąpić do szkolenia odświeżającego z wpisem do Logbooka.

W każdym Logbook’u na stronie 20 i 21 widnieje przykład poprawnie uzupełnionych pozycji. Na jego końcu znajdziemy również instrukcję w jaki sposób wypełnić dziennik prac.

Pamiętajmy, że Logbook jest prawie jak CV📃. Potencjalny pracodawca może chcieć go przejrzeć, dlatego też dobrze by było wypełniać go w języku angielskim.

Wracając do osoby👷‍♂️, która może potwierdzić przepracowane godziny – bardzo częste pytanie padające podczas naszych kursów.
Do wpisywania godzin pracy w dostępie linowym do dziennika pracy technika upoważnieni są:

a)     Technik IRATA na poziomie 3, który był bezpośrednio zaangażowany w nadzór nad pracami z wykorzystaniem dostępu linowego;

b)     Dyrektor, Kierownik firmy odpowiedzialny za wykonywanie prac z wykorzystaniem dostępu linowego;

c)     Kierownik Projektu, który jest odpowiedzialny za prace z wykorzystaniem technik dostępu linowego.

Upoważnione osoby wymienione w punktach b) i c) nie muszą być Technikami IRATA na Poziomie 3.  Obok podpisu powinny znaleźć się dodatkowo takie dane jak: imię, nazwisko oraz numer telefonu, w celu ewentualnego potwierdzenia, czy faktycznie dana praca została przez Technika wykonana.
Natomiast Technik IRATA na poziomie 3 – punkt a) podpisujący godziny, oprócz imienia i nazwiska powinien zapisać również swój numer IRATA.

Godziny podpisane przez którąkolwiek z wyżej wymienionych upoważnionych osób mogą być wykorzystane do osiągnięcia 1000 godzin wymaganych do podwyższenia poziomu.
Miejsce na podpis osoby poświadczającej jest w rubryce Supervisor’s signature✒️.

Kończąc już, mamy nadzieję ten pomocny artykuł, chcielibyśmy przekazać wam dobrą praktykę😊.
Róbcie kopię, skany, zdjęcia📸 Logbooka. Jeśli doszłoby do jego zgubienia nie będzie to taka wielka strata. W przeciwnym wypadku tracicie wszystkie przepracowane godziny❗️

W razie kiedy jednak ktoś nie będzie w stanie odnaleźć swojego dziennika prac, należy zgłosić się do organizacji IRATA w celu wyrobienia nowego.
Pod tym linkiem⬇️znajdziecie formularz zamówienia nowych dokumentów:
https://irata.org/form/replacement_documents

Operator suwnicy nie ma lekko ❗

Doskonale wiemy, że zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa 📃 pracodawca jest zobowiązany, aby zapewnić środki niezbędne do udzielania pierwszej pomocy 🏥 w nagłych wypadkach, zwalczania pożarów 🔥 i ewakuacji pracowników.

Z moim obserwacji wynika, że mimo to jeszcze wielu pracodawców zapomina o tym ostatnim aspekcie, dotyczącym ewakuacji pracownika np. z kabiny znajdującej się pod sufitem ogromnej hali.
Operatorzy takich suwnic spędzają tam często całą roboczą zmianę. Stamtąd mają najlepszy wgląd na to co dzieje się na dole oraz na cały proces produkcji.

Problem pojawia się w sytuacji awarii czy nagłego nieprzewidzianego zdarzenia. Kiedy to na przykład:

➡️  suwnica stanie w miejscu innym niż zaplanowano do wejścia czy wyjścia operatora,

➡️  suwnica stanie w miejscu, w którym na niektórych obiektach wymaga się przejścia po podtorzu.

Zdarza się, że po takim podtorzu należy przejść nawet paręset metrów po niezabezpieczonej żadnymi barierkami kładce o szerokości około 60 cm.  Niekiedy jest tak, że przejścia są przy filarach podtrzymujących halę, wtedy ich szerokość może wynosić tylko 20-30 ️cm!

Włączmy wyobraźnie – z jednej strony ściana, a z drugiej przepaść czasem 5️m, a nierzadko 2️0- 3️0m!
Nasuwa się pytanie czy taka kładka jest w ogóle bezpieczna❓
Uważam, że niestety nie do końca. Należałoby mimo wszystko zabezpieczyć pracownika przed upadkiem w taką przepaść. Trafnym rozwiązaniem byłaby asekuracja zbiorowa w postaci barierek, niestety nie zawsze jest na to miejsce.

Właśnie w takim przypadku z pomocą przychodzą nam systemy stałej asekuracji najczęściej w postaci stalowej liny lub sztywnej szyny (to rzadziej stosowane rozwiązanie, ze względu na koszty).
Dzięki takim systemom operator, który musi opuścić suwnicę i dojść do bezpiecznego zejścia z podtorza jest przez cały czas zabezpieczony przez upadkiem.
Wydaje się, że to bardzo proste i oczywiste rozwiązanie, a jednak wiele firm żyje w przekonaniu, że skoro dotąd nic się nie wydarzyło to dalej tak będzie.

⚠️Nie ryzykujmy, życie i zdrowie człowieka jest bezcenne, nie oszczędzajmy na jego bezpieczeństwie.
Nie byłbym sobą gdybym nie dodał jeszcze czegoś – czegoś co według mnie powinno się stać standardem w takich miejscach.

Wróćmy jednak jeszcze na chwilę do początku. Wyobraźmy sobie operatora suwnicy, który pracuje w zakładzie nowoczesnym dbającym o bezpieczeństwo swoich pracowników. Suwnica została wyposażona w system stałej asekuracji, dzięki któremu można opuścić suwnicę w dowolnym miejscu i bezpiecznie dostać się do miejsca zejścia z podtorza. Operator jest już wyposażony w odpowiednie szelki bezpieczeństwa👷.
Jednak co w przypadku kiedy trzeba naprawdę szybko opuścić kabinę operatora i znaleźć się na poziomie 0️ budynku? Przykładowo operator odczuwa nagłe bóle w klatce piersiowej, musi szybko skorzystać z toalety, wybuchł pożar w miejscu bezpiecznego zejścia z podtorza czy w przypadku, kiedy nieprzytomnego operatora suwnicy trzeba ewakuować z kabiny.

O ile łatwiej byłoby, gdyby każda kabina była wyposażona w system do ewakuacji (opuszczenia się bezpośrednio z kabiny na ziemię przy pomocy liny i odpowiedniego urządzenia) ❓

Jak dzięki takiemu sprytnemu pakietowi jak zestaw ewakuacyjny, który znajduje się w kabinie operatora można zwiększyć bezpieczeństwo pracy❓
Zostawiam temat do przemyślenia i czekam na wasze komentarze ✒️.